محبوبه عالم زاده

چکیده: هدف: در این مطالعه پس روی دادی ،اثرات مواجهه مزمن با گاز هوشبر ایزوفلوران بر عملکرددستگاه قلبی ریوی کارکنان اتاق عمل و بخشهای دیگردرمانی بیمارستان دولتی بررسی شد. ازمودنیها در دو گروه هدف شامل 10مردو10زن از کارکنان اتاق عمل با میانگین سنی 33 سال و سابقه کار 10 سال مواحهه با گاز ایزوفلوران معادل ppm13 بودند . گروه مرجع در نمونه مشابه از کارکنان سایر بخشهای درمانی با میانگین سنی 35سال و سابقه کار 13 سال داوطلبانه در این پروژه شرکت کردند .آزمودنی ها هنگام اجرای طرح هیچگونه بیماریهای قلبی –عروقی و تنفسی ،متایولیک و ارتوپدیک نداشتند و داروی موثر بر شاخصهای دستگاه قلبی تنفسی مصرف نمی کردند. روش اجرا: کار کرد دستگاه قلبی تنفسی گروه هدف ، بوسیله تست هوازی پیاده روی مطابق پروتکل انجمن توراکس آمریکا (6MWD) ودرنوبت جداگانه ،تست زیر بیشینه ابلینگ روی تردمیل انجام گرفت . برای ارزیابی عملکرد ریوی دو گروه ، مانور های اسپیرومتری در وضعیت استراحت به روش KNUDSON با سه تکرار انجام گرفت . تجزیه تحلیل اماری داد ه ها ، با روش شاپیرویلک برای بررسی توزیع نرمال متغیرها و تحلیل استنباطی از روش MANOVA با رعایت پیش فرض الفای 5% استفاده شد. نتایج: در وضعیت بدون مداخله جنسیت ، کارکنان اتاق عمل نسبت به گروه مرجع در اغلب شاخصهای منتخب کارکرد دستگاه قلبی عروقی شامل مسافت واقعی پیموده شده ،نسبت مسافت پیموده شده به قد ، نسبت مسافت واقعی به مسافت پیش بینی شده هنگام تست 6MWD، احساس فشار کار در هردو آزمون ورزشی یطور معنی داری پایین تر بود ( P<0/05) .در شاخصهای عملکرد تنفسی ،اندکسهایFVC% FEV1%و شاخص تنگی نفس در دو گروه ، تفاوت معنادار بدست آمد. ( P<0/05). با مداخله عامل جنسیت به روش T مستقل ، در مردان دو گروه، پارامترهای مسافت واقعی ونسبت مسافت بر قد در هر دو آ زمون ورزشی بطور معنادار متفاوت بود(. P<0/05) اما زنان دو گروه اتاق عمل و گروه مرجع در شاخصهای تنفسی FVC, FEV1, FEV1/FVC, اختلاف معناداری داشتند.( P<0/05) .نتیجه گیری: کارکنان اتاق عمل که بصورت روزانه با غلظت 13PPM ایزوفلوران بطور مزمن مواجه بودند و از الگوی زندگی غیر فعال با شاخص1626± 4890 گام در روز برخوردار بودند ؛ افت عملکرد قلبی –ریوی و احساس خستگی زود رس وتنگی نفس هنگام فعالیت بدنی زیر بیشینه با بار82درصد ضربان قلب بیشینه،بارز تراز همت