توسل به اسباب عقلاً، امری مطلوب و ضروری به شمار می رود و کمتر کسی در اصل آن تردید دارد. لکن موضوع توسل به ارواح اولیاء با هدف تقرّب به خداوند، به دلیل توسعه برخی جریانات تکفیری در بستر اسلام، اهمیت بیشتری پیدا کرده است. توسل به ارواح اولیاء در برزخ، به سه صورت انجام می شود: الف: توسل به ذات، بدین معنی که از اولیاء طلب حاجت می کنیم. ب: توسل به دعای اولیاء، بدین معنی که از اولیاء می خواهیم که در حق ما دعا کنند. ج: توسل به جاه اولیاء، بدین معنی که از خداوند می خواهیم، به جاه اولیاء ما را مورد عفو قرار بدهد. با توجه به دیدگاه ابن تیمیه مبنی بر غیر مشروع بودن این نوع توسلات، پرسش اصلی این است: آیا توسل به ارواح اولیاء با توحید ناسازگار است؟ دلائل ابن تیمیه مبنی بر شرک و غیر مشروع دانستن این نوع توسلات چیست؟. به نظر می رسد: ایشان با برداشت نادرست از مفهوم «توحید، شرک، عبادت» از یک سو و عدم توجه به پیش فرض های سایر مسلمان ها از سوی دیگر، اقسام سه گانه توسل به ارواح را بدعت، شرک و غیرمشروع معرفی می کند. در پژوهش پیش-رو با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی و نقد دلائل ایشان در مورد توسل به ارواح پرداخته شده است.
