درس زبان انگلیسی در برنامه درسی رسمی آموزش و پرورش از پایه هفتم آغاز می شود، با این وجود، تعدادی از دانش آموزان قبل از این زمان به یادگیری آن پرداخته اند. لذا با برنامه درسی نهفته ای در خصوص زبان انگلیسی، این برنامه را شروع می کنند. از این جهت، پژوهش حاضر با هدف مطالعه چگونگی تداخل برنامه درسی نهفته و تعاملی زبان انگلیسی در پایه هفتم صورت گرفته است. برای نیل به این هدف، از روش ترکیبی از نوع اندراجی با غلبه ی داده های کیفی بر کمی بهره گرفته است. در مرحله ی اول دو مدرسه ی عادی دخترانه در ناحیه یک شهرستان همدان و در هر مدرسه، دو کلاس زبان انگلیسی پایه هفتم، در مطالعه شرکت داشتند. پرسشنامه ای محقق ساخته برای توصیف برنامه درسی نهفته دانش آموزان این کلاس ها توزیع شد که به شکل کمی مورد تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج، دانش آموزان به پنج گروه (هیچ آموزش بجز برنامه درسی زبان انگلیسی مدرسه دریافت نکرده، آموزش های دیگری بجز کلاس زبان در مؤسسات آموزش زبان انگلیسی، در کنار برنامه درسی رسمی دیده، آموزش اندکی در حد یک یا دو ترم در مؤسسات آموزش زبان انگلیسی دیده، در مؤسسات آموزشی زبان انگلیسی بیش از دو ترم آموزش دیده، اما اکنون دریافت نمی کند و آموزشی بیش از دو ترم در مؤسسات زبان انگلیسی دیده و اکنون نیز ادامه می دهد ) تقسیم شدند که از هر گروه، یک نفر در هر کلاس، مجموعاً 20 دانش آموز برای بخش کیفی پژوهش انتخاب شدند. سپس از طریق مشاهده رفتار آنان در کلاس درس زبان انگلیسی و مصاحبه نیمه ساختاری، داده ها جمع آوری شدند و به روش کدگذاری و مقوله بندی تحلیل شدند. یافته حاکی از آن بود که دانش-آموزانی که تجربه ای از یادگیری زبان انگلیسی در خارج از مدرسه نداشته اند و آنان که تجربه ای غیر از کلاس های زبان انگلیسی مؤسسات دارند، رفتار مشابهی را نشان می دهند. آن ها از آن که آموزش در مؤسسات زبان انگلیسی ندیده اند حسرت می خورند، اجبار در یادگیری زبان انگلیسی حس می کنند، تعاملشان با معلم در کلاس کم است، اضطراب و تشویش دارند و به دنبال تلاش بیشتر و کمک گرفتن از دیگران برای جبران عقب ماندگی خود هستند. به علاوه بیشتر از فرهنگ لغت به عنوان ابزار کمک آموزشی استفاده می کنند. افرادی که بیش از دو ترم آموزش زبان انگلیسی دیده اند، گروه چهارم و پنجم، رفتار مشابهی را دارند که در تقابل با گروه اول و دوم است. آ
