امروزه مفهوم ترجمه و کارکرد آن در جامعه بسیار گسترده شده است و تربیت مترجمان توانا امری است که باید سنجیده و روشمند باشد. طراحی سرفصل برای دوره های تربیت مترجم، مبتنی بر مفهوم توانش ترجمانی و مولفه های آن در نزد طراحان است. مقاله حاضر به بررسی سرفصل درسی دوره کارشناسی تربیت مترجم در ایران و مفهوم توانش ترجمانی نهفته در پس آن می پردازد. بدین منظور ابتدا الگوی توانش ترجمانی برآمده از سرفصل ترسیم می شود و سپس با الگوی کِلی (2005)، که نسبت به دیگر الگوها برای امر تربیت مترجم مناسب تر است، مقایسه می شود تا کاستی های آن برشمرده شود. الگوی توانش سرفصل متشکل از توانایی های ارتباطی، تطبیق/انتقال، فرهنگی/اجتماعی، موضوعی، و آموزشی/پژوهشی است. این توانایی ها ، نه کاملاً، اما تا اندازه ای با الگوی کِلی هم پوشانی دارند. اما، از طرفی دیگر، برخی از توانایی های مهم برشمرده در الگوی کِلی در سرفصل وجود ندارند که عبارت اند از: توانایی های حرفه ای و ابزاری، بینافردی، و نگرشی. بر این اساس، افزودن برخی درس ها و اعمال پاره ای تغییرات در سرفصل می تواند سبب بهینه سازی آن گردد.
