بخش قابل توجهی از دیوان شهریار به ویژه غزل همای رحمت به بیان مدایح امام علی (ع) و صفات آن حضرت به صورتی کاملا تاریخی و به دور از اغراق و منطبق بر واقعیت اختصاص دارد. این که علی وایطه فیض الهی، انسان کامل بعد از پیامبر اکرم(ص)، اسطوره کرم و کرامت و ایت کبرای الهی ست که جامعیت اسمای الهی را دارد.
