این پژوهش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل اجرا شد. عامل اصلی چهار تاریخ کشت 5 و 19 فروردین، 2 و 16 اردیبهشت 1401 و عوامل هیدروپرایمینگ (در دو سطح بذور هیدروپرایم شده و پرایم نشده) و محلول پاشی اسید هیومیک (در دو سطح اسپری آب و محلول پاشی 6 در هزار اسید هیومیک) بصورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که اگر هر دو تیمار هیدروپرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک همراه با هم و در کنار تاریخ مناسب کاشت قرار گیرد، میتواند سبب افزایش بیشینه شاخص سطح برگ و بیشینه تجمع ماده خشک چغندرقند گردد. بیشینه سرعت رشد محصول نیز تحت تاثیر اثرات اصلی تیمارهای تاریخ کاشت، پرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک قرار گرفت. 29 درصد / بر اساس نتایج، کاربرد همراه با هم پرایمینگ بذر و اسید هیومیک در شرایط تاخیر در کاشت شاخص سطح برگ را 22 35 درصد نسبت به تیمار بدون پرایمینگ بذر و بدون محلول پاشی در همان تاریخ کاشت بهبود / و بیشینه تجمع ماده خشک را با 14 بخشید. همچنین تاخیر 14 روزه در کاشت چغندر قند(نسبت به تاریخ کاشت 5 فروردین) با کاربرد پرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک جبران گردید. بطور کلی کاربرد همراه با هم هر دو تیمار (پرایمینگ بذر و محلولپاشی اسید هیومیک) در تمام تاریخهای کشت سودمند بود.
