محمدعلی ابوطالبیان

به­ منظور ارزیابی تاثیر دو گونه قارچ مایکوریزا بر ویژگی­های فیزیولوژیکی و عملکرد دو رقم گندم تحت تنش شوری، آزمایشی به­صورت کرت­های خرد شده فاکتوریل، بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی 94- 1393 و 95- 1394 در مزرعه مرکز آموزش جهاد کشاورزی اصفهان انجام شد. تیمارها شامل آبیاری گیاهان با دو میزان شوری (با هدایت الکتریکی سه و 11 دسی­زیمنس بر متر) به عنوان عامل اصلی و سه سطح مایکوریزا (G. intraradices، G. mossea و عدم کاربرد) و دو رقم گندم ارگ و پارسی به عنوان عوامل فرعی به صورت فاکتوریل در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که شوری سبب کاهش حداکثر شاخص سطح برگ و سبزینگی، کلونیزاسیون ریشه و عملکرد دانه گندم، به ترتیب به میزان 5/8، 7/20، 17 و 5/35 درصد شد و میزان سدیم اندام هوایی را 84 درصد افزایش داد. همچنین موجب افت 22 درصدی حداکثر شاخص سطح برگ رقم پارسی شد. کاربرد قارچ مایکوریزا سبب کاهش 33 درصدی سدیم اندام­های هوایی و افزایش شاخص سبزینگی، پرولین برگ و عملکرد دانه گندم، به‎ترتیب 10، 5/21 و 4/14 درصد شد. G. mosseaسبب افزایش شش درصدی حداکثر شاخص سطح برگ ارگ و 37 درصدی پروتئین برگ هر دو رقم شد. در بیشتر صفات مورد بررسی، هر دو گونه مایکوریزا در مقایسه با تیمار عدم تلقیح، سودمندی بالایی نشان دادند و البته این گونه موسه­آ بود که اثر معنی‎داری در افزایش عملکرد دانه داشت. در مجموع در شرایط شوری، کاربرد قارچ مایکوریزا به ویژه G. mosseaو رقم گندم ارگ قابل توصیه است.