در دسترس بودن آب برای تولید گندم بسیار مهم است. خشکسالی وعدم بارندگی مناسب در مراحل حساس رشد عامل اصلی کاهش عملکرد در کشت گندم دیم می باشد، استفاده از آبیاری تکمیلی به همراه محلول پاشی اسیدهای آمینه و نیز پرایمینگ مزرعه ای می تواند علاوه بر کاهش تنش خشکی باعث افزایش عملکرد گندم دیم شود. این آزمایش در سال زراعی 1311 1011 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی استان همدان و بصورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح - بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اول آبیاری تکمیلی، عامل دوم پرایمینگ مزرعهای بذر و عامل سوم محلول پاشی آمینو اسید در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثرات دو گانه تیمارآبیاری تکمیلی و مصرف آمینو اسیدها در مورد عملکرد در سطح یک درصد معنی دار شد، کاربرد مقایسه میانگین اثر دوگانه آبیاری تکمیلی و آمینو اسیدها بر روی عملکرد نشان داد بیشترین میزان عملکرد در تیمار آبیاری در مرحله گلدهی و استفاده از اسید آمینه لیزین دیده شد. لیزین در هنگام آبیاری گلدهی نسبت به آب خالص و بدون آبیاری تکمیلی سبب 04 درصد افزایش عملکرد دانه شد. همچنین در مقایسه آبیاری؛ عملکرد آبیاری در مرحله گلدهی نسبت به مرحله کاشت 31 درصد افزایش داشت.
