محمدعلی ابوطالبیان

بهمنظور بررسی اثر شیوههای کاربرد کودهای فسفات و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد، درصد پروتئین، فسفر و روی دانه یک رقم لوبیای تلقیح شده با Rhizobium leguminosarum در سطوح مختلف کود نیتروژن آغازگر، آزمایشی بهصورت 1951 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی - فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار، در سال زراعی 59 سینا انجام شد. در این آزمایش، سه عامل مقدار کود نیتروژن آغازگر )صفر، 93 و 03 کیلوگرم نیتروژن در هکتار( و شیوه مصرف سولفاتروی )خاکپخش و محلولپاشی( و فسفات )خاکپخش و نواری( در نظر گرفته شد. بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه و عملکرد زیستی لوبیا، از تیمار 93 کیلوگرم نیتروژن + فسفر نواری + محلولپاشی روی، بهترتیب 9193 و 13157 کیلوگرم در هکتار بهدست آمد که نسبت به تیمار شاهد )خاکپخش کودهای فسفات و ،1/59 ،11/ بهمیزان 29 59 درصد افزایش داشتند. مصرف نواری کود فسفر در دو سطح / 99 و 91 ،91 ، سولفات روی + عدم مصرف نیتروژن(، بهترتیب 53 23 درصد شد و غلظت / 29 و 7 / صفر و 93 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن آغازگر، موجب افزایش پروتئین دانه، بهترتیب بهمیزان 0 فسفر دانه را نیز 91 درصد بالا برد. محلولپاشی سولفاتروی نیز پروتئین و غلظت روی دانه را نسبت به کاربرد خاکپخش آن، بهترتیب 10 و 19 درصد افزایش داد. بر اساس نتایج بهدست آمده، مصرف 93 کیلوگرم در هکتار نیتروژن آغازگر به همراه کاربرد همزمان فسفر نواری و محلولپاشی روی، تیمار مناسبی در بهبود کمیت و کیفیت دانه لوبیا می باشد.