به منظور بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد اسید ایندول استیک و اسید جیبرلیک و تراکم بر روی برخی صفات مرفولوژیکی سیب زمینی(.Solanum tuberosum L) جلی و بانبا با هدف تولید ریز غده، آزمایشی در سال 1393 در مرکز کشت بافت ساوین انجام گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد که در آن عامل رقم در دو سطح (جلی و بانبا ) اثر تراکم در سه سطح (150،100و200 بوته در متر مربع) و اثر تنظیم کننده های رشد در چهار سطح (ایندول استیک، جیبرلیک، مصرف توام آنها و عدم مصرف) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد مصرف توام تنظیم کننده های رشد بیشترین ارتفاع را ایجاد کرد که رقم بانبا واکنش بیشتری نشان داد. بوته های تیمار شده با مصرف توام تنظیم کننده ها با تراکم 200 بوته در مترمربع دارای بیشترین سطح برگ بودند و اختلاف معنی داری بین ارقام مشاهده نگردید. بیشترین تعداد استولون و استولون منشعب مربوط به مصرف توام تنظیم کننده بود و بین مصرف ایندول استیک و جیبرلیک اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بیشترین طول استولون مربوط به رقم بانبا با تراکم 100 و مصرف توام تنظیم کننده ها وکمترین آن مربوط به رقم جلی با تراکم 150 و200 بود. مصرف توام هر دو تنظیم کننده رشد در صفات ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، طول استولون، تعداد استولون، استولون منشعب و تعداد غده در بوته در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب 30، 55، 35،44، 66 و 38 درصد نسبت به شاهد برتری ایجاد کرد.
