برنامه ریزی مسیر و تشخیص موانع برای ربات ها در علم رباتیک خصوصا در ربات های انسان نما امری مهم است. پیشرفت های بینایی ماشین در حوزه رباتیک، خودکار کردن فرایند مسیریابی را ممکن ساخته است. با خودکارکردن فرایند مسیریابی برای ربات با استفاده از تکنیک های یادگیری عمیق می توان از خطاهای مسیریابی چشم پوشی کرد و همچنین دقت و سرعت تشخیص موانع را افزایش داد. همچنین نتایج مسیریابی خودکار نقش مهمی در حرکت ربات در مسیرهای ناشناس و بهبود عملکرد ربات ایفا می کند. از طرفی، با توجه به بالا بودن پیچیدگی محاسباتی الگوریتم های یادگیری ماشین و از طرف دیگر، به دلیل محدود بودن منابع محاسباتی ربات، طراحی دوقلوی دیجیتال عملکردها را بهبود می بخشد. هدف اساسی در دوقلوی دیجیتال، استفاده از منابع محاسباتی کارآمد در بیرون ربات برای انجام مسیریابی و طراحی بهینه مسیر حرکت است. دوقلوهای دیجیتال بخشی از اینترنت اشیاء محسوب می شوند، به اشیای واقعی محیط پیرامون متصل شده و اطلاعاتی را در مورد همزاد خود ارائه می دهند، عملکردها را بهبود می بخشند، به تغییرات پاسخ می دهند و از این طریق ایجاد ارزش افزوده می کنند.یک دوقلوی دیجیتال، نمایندگی دیجیتال از یک جسم یا سیستم فیزیکی است. بطور کلی همزاد دیجیتالی منعکس کننده وضعیت فعلی شئ مورد نظر است و با طراحی اولیه محصول ایجاد شده و توسعه می یابد. استفاده از این دوقلوی دیجیتال می تواند در فرایند مسیریابی ربات بسیار هوشمندانه باشد واستفاده از منابع را بهینه کند. بهبود دقت و سرعت روش های برنامه ریزی مسیر و تشخیص موانع در ربات های کنترل پذیر متحرک از دستاوردهای اصلی این پژوهش می باشد
