فراگیر شدن و حجم اطلاعات تولید شده توسط اینترنت اشیاء در سالهای اخیر رو به افزایش است. با توجه به حجم اطلاعات تولید شده، پردازش این بار کاری در ابر کیفیت خدمات را برای کاربران نهایی کاهش میدهد. با در نظر گرفتن کاهش تاخیر برای کاربران نهایی مفهوم پردازش در دستگاه مه که در لبهی شبکه قرار دارد، به وجود آمده است. با این حال انرژی مصرفی دستگاه مه در مقایسه با ابر بهینه نشده است. هدف این مقاله ارائه مدلی جهت برقراری مصالحهای بین مصرف انرژی و تاخیر حاصل از پردازش درخواستها است. در مدل ارائه شده با تخصیص بار کاری مطلوب بین دستگاه مه و ابرهای در دسترس باعث حداقل شدن مصرف انرژی و تاخیر میشود
