هدف پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت پایداری دارایی ها و تنوع معیشت های تالابی در یک از مهمترین تالاب های غرب ایران جهت توسعه اهداف حفاظت و معیشت و تعمیم نتایج و دستاوردها ی ان است. این مطالعه با استفاده از رویکرد کمی بر اساس مرور ادبیات مرتبط، مشاهدات میدانی، و پیمایش خانوارهای ساکن (335 نفر از سرپرستان خانوار حاشیه تالاب) در قالب ابزار پرسشنامه انجام شد. نتایج بیانگر شکنندگی و ناپایداری سرمایه های معیشتی در ابعاد مالی(282/0) و طبیعی(303/0) بعد از طراحی و اجرای برنامه جامع مدیریت تالاب زریوار بوده است؛ به گونه ای که محدودیت هایی را در دسترسی به خدمات تالاب برای ساکنان محلی ایجاد کرده است. بر اساس یافته ها ابعاد اجتماعی، انسانی و فیزیکی در وضعیت متوسطی از نظر پایداری قرار دارند. نزدیک به 70 درصد خانوارهای منطقه برای معیشت خود به خدمات تالاب وابسته اند و بیشترین وابستگی (46 درصد) مربوط به فعالیت های کشاورزی و دامداری است. سطح تنوع فعالیت های معیشتی نشان داد 40 درصد خانوارهای منطقه تنها یک منبع درامدی دارند که این امر نمی تواند منجر به تداوم نتایج مثبت معیشتی گردد؛ لذا با وجود شوک های طبیعی و انسانی اسیب پذیری را تشدید می کند.
