موسی اعظمی

حکمرانی آب به عنوان راهکاری موثر در پاسخ به کمبود منابع آب کشاورزی و مدیریت بهینه آن شناخته می-شود. لذا شناسایی و ارزیابی شاخص ها و نیز سازوکارهای اولویت دار جهت تحقق آن اهمیت دارد. با این آگاهی، پژوهش حاضر به ارزیابی تحقق پذیری شاخص های حکمرانی شایسته منابع آب کشاورزی در تشکل های آب بران شهرستان کامیاران، استان کردستان پرداخته است. این تحقیق از نوع مطالعات توصیفی-تحلیلی بوده که به روش پیمایشی انجام شده است. علاوه بر مطالعات عمیق اسنادی و کتابخانه ای، داده های موردنیاز با استفاده از روش میدانی و ابزار پرسشنامه در سال1400جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش شامل220 نفر بهره بردار آب در هشت روستای تحت پایاب سدهای زیویه و آمیراباد-رمشت در شهرستان کامیاران بوده که به صورت تمام شماری انتخاب شدند. روایی محتوایی ابزار تحقیق توسط متخصصان موضوعی در دانشگاه انجام گرفت و محاسبه پایایی آن نیز با ضریب تتای ترتیبی (85/0-72/0θ=) تأیید گردید. در تحلیل داده ها از نرم افزار های SPSS25 و Lisrel8.8 استفاده شده است. یافته ها نشان داد وضعیت حکمرانی شایسته تشکل ها به ترتیب در سطح ضعیف (72/47 درصد) و متوسط (27/37درصد) است. مقایسه میانگین ها نشان داد که میانگین ابعاد پایایی مالی و استقلال، مشارکت، عدالت و شفافیت بالاتر از متوسط جامعه بوده ولی در سایر ابعاد پایین تر است. با در نظر گرفتن سطح معنی داری حکمرانی منابع آب کشاورزان از نظر مؤلفه های پایایی مالی، مشارکت، عدالت، قابل قبول بوده اما از نظر کفایت و قابلیت اعتماد، کارآیی و اثربخشی، و مسئولیت پذیری ضعیف گزارش شده است. نتایج همبستگی رابطه معنی دار بین متغیرهای تعداد شرکت در جلسات عمومی و سابقه شغل اصلی با متغیر سطح حکمرانی شایسته تشکل ها را تائید می کند