چکیده: دانه های روغنی پس از غلات، دومین ذخایر غذایی جهان را تشکیل می دهند و بدون شک از محصولات اساسی کشاورزی ایران هستند. اما متاسفانه با وجود تمام تلاش ها، ایران هنوز هم برای تأمین نیاز خود به واردات روغنی وابسته بوده و ضرورت توسعه کشت آن در مناطق مستعد بیش از پیش وجود دارد. پذیرش کشت کلزا توسط کشاورزان شهرستان جوانرود نیز در وضعیت مطلوبی نمی باشد و میزان پذیرش این کشت، پایین تر از میزان پیش بینی ها بوده است. هدف از این مطالعه، بررسی امکان سنجی اقلیمی توسعه کشت کلزا و بررسی عوامل مؤثر بر پذیرش کشت آن در شهرستان جوانرود بوده است. بنابراین، جامعه مورد بررسی کشاورزان کلزاکار بوده و حجم نمونه آماری از طریق فرمول کوکران تعیین و در نهایت100 نفر زارع از 10 روستای شهرستان جوانرود به روش انتساب متناسب و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. علاوه بر مرور کتابخانه ادبیات مرتبط، با استفاده از پرسشنامه به عنوان ابزار اصلی، جمع آوری اطلاعات مورد نیاز میدانی از آنها صورت پذیرفت. تجزیه آماری داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EXCEL انجام گرفت. نتایج نشان داد از بین متغیرهای ویژگی های فردی، بین میانگین متغیرهای سن، سطح تحصیلات، تجربه کشت کلزا، از بین متغیرهای ویژگی های اقتصادی، بین میانگین متغیر بهبود بهره وری تولید و سود، افزایش عملکرد تولید، تفاوت در میزان درآمد، از بین ویژگی های اجتماعی، سطح تحصیلات، رقابت در بین روستاییان و دیدگاه مردم به علم و دانش، از بین متغیرهای ویژگی های زیست محیطی- زراعی، بین میانگین متغیر استفاده سموم و آفت کش ها، نیاز آبی، تناوب زراعی، از بین متغیرهای ویژگی های نوآوری، بین میانگین متغیر مشاهده نتایج کشت، سازگاری کشت با توانایی نیروی انسان، از بین متغیرهای ویژگی های مدیریت-سازمانی، بین میانگین متغیر بازازیابی محصول، وجود تعاونی، بیمه محصول، اثر مثبتی بر احتمال پذیرش کشت کلزا داشتند. همچنین نتایج حاصل از بررسی امکان سنجی کشت کلزا نشان داد، که اقلیم منطقه مطالعاتی با شرایط فنولوژی گیاه کلزا سازگاری لازم را دارد و مشخص گردید که باید کشت کلزا در منطقه مطالعاتی به صورت کشت پاییزه انجام گیرد.
