منطقه مورد مطالعه از نظر جغرافیایی در جنوب باختر شهر سنقر، استان کرمانشاه قرار دارد و از نظر زمین‌شناسی در پهنه زمین‌درز کوهزاد زاگرس و در زیر زون افیولیت در پهنه سنندج سیرجان جای دارد. در این منطقه واحدهای سنگ‌شناسی مختلفی از جمله کمپلکس افیولیت میانراهان و همچنین واحدهای رسوبی کرتاسه و واحدهای آتشفشانی رسوبی ائوسن رخنمون دارند. کمپلکس افیولیت ملانژ میانراهان شامل واحدهای سنگی همچون هارزبورژیت، پریدوتیت، سرپانتین، دیاباز و بازالت، گابرو، گابرودیوریت، دیوریت گابرو، آندزیت و ریولیت می‌باشند. شکل‌گیری افیولیت‌های منطقه تاریخچه پیچیده دارد و جایگیری آن‌ها به دو صورت افیولیت کلاسیک ساده در پشته میان اقیانوسی (MORB) و افیولیت فوق‌فرارانش (suprasubduction) بوده است. همه واحدهای افیولیتی با یکدیگر مرز گسلی دارند و همچنین ارتباط اغلب این واحدها با واحدهای رسوبی مجاور نیز گسله است. گسل‌های فراوانی با سازوکارهای مختلف در این منطقه شکل گرفته‌اند که از مهمترین آن‌ها می‌توان به گسل جوان زاگرس و راندگی اصلی زاگرس اشاره کرد. بررسی و مشاهدات صحرایی نشان می‌دهد که بخش عظیمی از منطقه تحت تاثیر انواع گسل‌خوردگی‌ها همچون گسل‌های راندگی و معکوس، گسل‌های مورب‌لغز، گسل‌های نرمال و گسل‌های امتدادلغز قرار گرفته است. درمنطقه گسل‌های راندگی امتداد غالب شمال باختر- جنوب خاور و دو شیب اصلی شمال خاور و جنوب باختر دارند و باعث شکل‌گیری ساختارهایی اعم از دوپلکس‌ها، گسل هایی با آرایش بادبزنی، زون‌های سه گوش و ساختار بالاجسته (Pop Up) شده‌اند. گسل‌های امتدادلغز امتداد اصلی شمال باختر- جنوب خاور دارند و دو نوع راستگرد و چپگرد را نشان می‌دهند. برخی از این گسل‌ها با شکستگی های فرعی (شکستگی های ریدل) ناشی از حرکت گسل صحنه همخوانی دارند و برخی مرتبط با حرکت گسل‌های راندگی و به صورت گسل‌های پارگی ایجاد شده‌اند. بسیاری از گسل‌های منطقه مورب‌لغز هستند و دو مولفه حرکتی امتدادلغز و شیب‌لغز را نشان می‌دهند. امتداد اصلی گسل‌های مورب‌لغز برداشت شده منطقه، روند اصلی شمال باختر- جنوب خاور و شیب به سمت شمال خاور را نشان می‌دهند. گسل‌های نرمال امتداد اصلی شمال باختر-جنوب خاور دارند و همراه با گسل‌های نرمال، ساختارهای کششی دیگر مثل بودیناژ و گرابن در منطقه نیز شکل گرفته است. در بررسی‌های صحرایی مشخص گردید که گسل مروارید و گسل صحنه بصورت پهنه گسلی حداقل 500 متر و متشکل از چندین صفحه گسل موازی یکدیگر هستند. ساختارهای مرتبط با گسل صحنه در منطقه نسبت به راندگی‌ها، جوان‌تر هستند و گسل‌های معکوس پرشیب، گسل‌های امتدادلغز فرعی (شکستگی های ریدل) و گسل‌های نرمال مرتبط با گسل صحنه تشکیل شده‌اند. ساختارهای این مرحله به وضوح ساختارهای فشارشی که در مرحله اول همگرایی ورقه عربی و ایران مرکزی شکل گرفته‌اند را قطع کرده‌اند. به موازات گسل صحنه زون برشی در سنگ‌های گابرویی مجموعه افیولیتی شکل گرفته است و باعث تشکیل برگوارگی میلونیتی قائم با حرکت غالب برشی راست‌بر و مولفه کوچک معکوس شده است. در این پهنه برشی بلورهای پلاژیوکلاز و پیروکسن جهت یابی دارند و تغییر شکل حالت جامد مانند ماکل دگرریختی در آن‌ها دیده می‌شود. گسل صحنه با امتداد N290-300 در بین گسل‌های مروارید و نهاوند با امتداد N320-315 قرار گرفته است و این آرایش باعث شکل‌گیری ساختار گل مثبت در منطقه شده است. همگرایی مایل ترافشارش از نوع مگا اسپلی و پخش‌شدگی کرنش باعث تشکیل گسل صحنه بعنوان قطعه میانی گسل جوان زاگرس در منطقه گشته است.
