سنگهای گرانیتوئیدی کاربرد وسیعی در بسیاری از پروژه های عمرانی داشته و بررسی ریزترکهای موجود و یا القاء شده در آنها موضوع پژوهشهای متعددی بوده است. از آنجایی که ویژگیهای حرارتی یک سنگ متأثر از ویژگیهای حرارتی تمام کانیهای تشکیلدهنده سنگ است، بررسی مقاطع میکروسکوپی برآیند آنها را بهصورت تشکیل ریزترک نشان میدهد. در این مطالعه، در سه نمونه گرانیتوئید درشتدانه با استفاده از حرارت در کوره و سپس شوک با آب سرد، القاء ریزترک انجامگرفته است. توسعه ریزترکها در نمونهها در حالت تازه و پس از شوک حرارتی در دماهای 154 و 054 و 054 و 054 درجه سانتی گراد با استفاده از نمونههای ماکروسکوپی مغزه، بررسی مقاطع نازک میکروسکوپی، تصاویر SEM و اندازهگیری دانسیته ترک در سه جهت فضایی عمود بر هم در نمونهها برآورد شد. بررسی مقاطع میکروسکوپی نشان داد یکنواختی اندازه دانهها و تنوع مرزها باعث عدم گسترش شبکه ریزترک میگردد. وجود برخی کانیها مانند میکا و آمفیبول تأثیر خاص بر نحوه توسعه ترکها دارند به نحوی که غالبا منشا یا پایان ریزترک هستند. بررسی دانسیته ترک نشان داد، انواع ریزترکها )درونی و مرزی و سراسری( در نمونههای مختلف به شیوه متفاوتی توسعه مییابند که از سن مطلق سنگ نیز تأثیر میپذیرد. گرانیتوئیدها با میانگین اندازه ذرات 5 میلیمتر مقاومت بهتری در برابر توسعه ترک داشتند. بافت میرمیکیتی باعث تسریع توسعه ریزترکهای سراسری میگردد. کانی پلاژیوکلاز کمترین و کانی ارتوکلاز بیشترین تعداد ریزترکها را پس از شوک حرارتی داشتند. در شوکهای حرارتی 154 و 054 درجه توسعه ریزترکها متأثر از تخلخل نیز میباشد.
