شهر تبریز به دلیل همجواری با بزرگترین ساختار زمین شناسی شمال غرب ایران ( گسل شمال تبریز) در پهنه فعال از نظر لرزه خیزی قرار دارد. لذا انجام مطالعات سایزموتکتونیک و لرزه خیزی در این منطقه امری اجتناب ناپذیر می باشد. با توجه به اینکه بیش از 200 سال از آخرین زمین لرزه مخرب تاریخی که در شمال غرب کشور و در امتداد گسل شمال تبریز به وقوع پیوسته است می گذرد، احتمال فعالیت مجدد آن وجود دارد. لذا شهرهای مستقر در امتداد گسل شمال تبریز به ویژه کلانشهر تبریز در ریسک بالایی از خطر لرزه ای قرار دارند. با تجزیه و تحلیل داده های لرزه ای دستگاهی و سنجش از دور و همچنین بررسی های میدانی بر روی گسل شمال تبریز سه بخش (پاره) عمده و اصلی که شامل بخش شمالی، بخش مرکزی و بخش جنوبی به ترتیب با طول های 77، 61 و 69 و عرض 50 کیلومتر در نظر گرفته شده است. در این مطالعه گستره سه پاره شمالی، میانی و جنوبی برای بررسی و تجزیه و تحلیل توان لرزه زایی ، دوره بازگشت و آهنگ رویداد سالیانه انتخاب شده است. بدین منظور داده های تاریخی شامل زمین لرزه های قبل از سال 1900 از اسناد معتبر و همچنین زمین لرزه-های دستگاهی رویداده از سال 1900 تا 2014 میلادی در گستره سه پاره اصلی گسل شمال تبریز که توسط شبکه لرزه نگاری موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و همچنین ایستگاه منطقه ای آن یعنی مرکز لرزه-نگاری تبریز ثبت شده است، تهیه گردید. بر این اساس بانک اطلاعاتی کاملی شامل 2859 زمین لرزه برای پهنه گسل فراهم و مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس، فهرست زمین لرزه ها با هدف اطمینان از مستقل بودن رویدادهای زمین لرزه به روش نوپوف پردازش و پیش لرزه و پس لرزه های موجود در کاتالوگ حذف شد. سپس پارامتر های لرزه خیزی شامل نرخ رویداد سالیانه، آهنگ فعالیت و دوره بازگشت محتمل زمین لرزه ها برای بازه های زمانی 50، 100، 300 سال برحسب بزرگا برای مجموع داده های تاریخی و دستگاهی به روش کیکو تعیین گردید. نتایج این پژوهش نشان داد احتمال وقوع زمین لرزه هایی با بزرگای 5 ریشتر 100 سال، زمین لرزه هایی با بزرگای 6 ریشتر 300 سال و زمین لرزه های بزرگتر از 7 ریشتر بیش از 700 سال در طول پاره های اصلی گسل شمال تبریز می باشد. همچنین نتایج نشان داد از نظر رخداد سالیانه زمین لرزه های بزرگ، پاره شمالی دارای ریسک کم ، اما پاره میانی دارای ریسک بالایی است. نتایج حاصل از برآور
