در مجاورت توده پلوتونیک الوند انواع سنگ های دگرگونی مجاورتی و ناحیه ای با درجه دگرگونی پایین تا بالا قرار گرفته است. این سنگ ها ابندا متحمل دگرگونی دیناموترمال ناحیه ای و سپس در مرحله ی بعدی تحت تاثیر حرارت توده و سیالات منشا گرفته از آن متحمل دگرگونی مجاورتی شده اند. مهم ترین انواع سنگ های دگرگونی ناحیه ای شامل: اسلیت، فیلیت، انواع شیست ها، آمفیبولیت و میگماتیت ها است. سنگ های دگرگونی مجاورتی شامل انواع شیست های لکه دار و هورنفلس ها می باشد. دگرگونی ناحیه ای منطقه بیشتر به نوع بوچان شباهت دارد اما اضافه شدن کیانیت به مجموعه کانی شناسی سنگ ها در بعضی نقاط، مجموعه دگرگونی را به سوی بارووین متمایل ساخته است. بر اساس ترمومتری به روش دماسنجی با استفاده از تک کانی بیوتیت که با استفاده از مقدار Ti و XMg کانی بیوتیت محاسبه شده است، میگماتیت های منطقه سیمین حداقل دمای 586 و حداکثر دمای 620 درجه سانتی-گراد و بیوتیت های موجود در هورنفلس مریانج، دمای 636 درجه سانتی گراد را نشان می دهند. همچنین بر اساس تبادل کاتیونی زوج کانی گارنت – بیوتیت، دمای تشکیل این سنگها با استفاده از کالیبراسیون های مختلف در حدود 580 درجه سانتی گراد به دست آمد. در فشار سنجی با سامانه (GPBQ)، فشار به دست آمده برای میگماتیت های کیانیت دار، ما بین 85/3 تا 88/3 کیلوبار تخمین زده میشود.
