منطقه مورد مطالعه، در شرق و شمال شرق بروجرد واقع شده و بخشی از قسمت شمالی زون سنندج-سیرجان می باشد. این منطقه شامل مجموعه گرانیتوئیدی بروجرد و سنگ های دگرگونی می باشد. در منطقه توده های نفوذی گرانیتوئیدی متعددی بصورت کشیده و بزرگ با روند شمال غربی-جنوب شرقی وجود دارند. واحدهای سنگی متفاوتی در این مجموعه وجود دارد اما مهمترین آنها شامل گرانودیوریت، مونزوگرانیت (گرانیت) و کوارتزدیوریت می باشد. مهمترین سنگ های دگرگونی ناحیه ای فیلیت و شیست است و سنگ های اصلی دگرگونی مجاورتی هورنفلس و شیست لکه دار می باشد. مجموعه گرانیتوئیدی بروجرد و هاله دگرگونی آن توسط دایک های اسیدی و بازیک-حدواسط قطع شده اند. دایک های اسیدی شامل دایک های آپلیتی و پگماتیتی می باشند و دارای دو روند شمال شرق-جنوب غرب و شمال غرب-جنوب شرق بوده و اغلب جهت شیب آنها شمال غرب و جنوب شرق می باشد و در واحدهای کوارتزدیوریت، گرانیت-گرانودیوریت و هورنفلس رخنمون دارند. طول دایک های اسیدی بین 30 تا 90 متر و ضخامت آنها بین 3/0 تا 8/0 متر می باشد. دایک های بازیک جوانترین فعالیت ماگمایی منطقه می باشند و فقط در گرانیت-گرانودیوریت با روند شمال شرق-جنوب غرب رخنمون دارند. دایک های بازیک دارای طول (200 تا 400 متر) و ضخامت (حدود 1 متر و بیشتر) زیادی می باشند. تعدادی از دایک های آپلیتی چین خورده و دگرشکل می باشند . با توجه به شواهد و روند دایکها ، آنها در چند مرحله در منطقه نفوذکرده اند. همچنین دگرشکلی در توده گرانیتوئیدی و دایک های آپلیتی باعث میلونیتی شدن آنها گشته است و مطالعات ریزساختاری آنها جهت حرکت راستبر را نشان می دهد. شواهد دگرشکلی در دایک های آپلیتی و پگماتیتی منطقه مشاهده می شود، درحالیکه دایک های بازیک غیردگرشکل می باشند. شدت دگرشکلی در کل منطقه یکسان نمی باشد و در قسمت های شمالی منطقه شدت دگرشکلی بیشتر بوده و میلونیت ها در این قسمت مشاهده می شوند. روندهای متفاوت دایک ها در منطقه با توجه به تغییر زاویه شیب فرورانش نئوتتیس به زیر ورقه ایران و جهت گیری میدان تنش در حوضه های مختلف فرورانش قابل توجیه می باشد. جهت بالا آمدن دایک های بازیک در این منطقه تقریباٌ عمود بر زون برخوردی و موازی با تنش فشاری ماکزیمم است.
