کمپلکس گرانیتوئیدی بروجرد بخشی از توده های نفوذی سنندج-سیرجان می باشد که با روندی موازی روند زاگرس درون شیست های همدان نفوذ کرده است و در اثر نفوذ آن، دگرگونی مجاورتی در منطقه ایجاد شده است. این کمپلکس و هاله دگرگونی آن توسط دایک های اسیدی )آپلیت و پگماتیت( و بازیک –حد واسط قطع شده اند. مطالعات انجام شده نشان می دهدکه این دایک ها همراه با سنگ میزبان خود یک فاز دگرشکلی راتحمل کرده اند. با توجه به مطالعات ریز ساختاری دایک ها، شدت دگرشکلی در کل منطقه یکسان نبوده و دایک ها از نظر شدت دگرشکلی به سه دسته تقسیم می شوند که شامل دایک های غیردگرشکل، با شواهد دگرشکلی و میلونیتی است. با توجه به شواهد دگرشکلی و میلونیتی در دایک ها، میزان کرنش و دما در دگرشکلی دایک های همراه با شواهد دگرشکلی، متوسط تا کم و بالا است و جهت برش در دایک های میلونیتی راستبر می باشد.
