حروف اضافه از جمله کلمات دستوری هستند که یادگیری انها کمک شایانی به زبان‌آموزان در مهارت‌های زبانی می‌کند؛ از طرف دیگر، به علت کاربردهای متعدد هر حرف در بافت‌های متفاوت، یکی از مباحث چالشی در اموزش است. حفظ کردن این حروف، یکی از روش‌های سنتی آموزش و یادگیری زبان‌آموزان است که با نگاهی به ساختار جملات و گفتار زبان‌آموزان می‌توان دریافت خیلی موفق عمل نکرده است. یکی از حروف اضافه پرکابرد در فارسی «با» است که با توجه به بافت جمله، معانی متعددی من جمله ابزاری، همراهی و ... دارد. هدف این پژوهش، آموزش حرف اضافه «با» با رویکرد معنی‌شناسی شناختی است. در این رویکرد، طرح‌واره‌های تصویری مهم‌ترین ابزار آموزش هستند و در یادگیری و ماندگاری حروف در ذهن زبان‌آموزان تأثیر بسزایی دارند. روش پژوهش به این صورت است که نخست کاربردهای معنایی این حرف اضافه بر اساس نقشه معنایی نروگ و ایتو (2007) و با کمک فرهنگ سخن (1381) و پیکره گفتاری همبام (2020) استخراج می‌شود. سپس پیش‌آزمون هایی به صورت سوالات انتخابی در متن از زبان آموزان گرفته می‌شود تا پس از انجام این پژوهش، بتوان با نتایج حاصل مقایسه کرد. سپس با کمک طرح‌واره‌های تصویری لیکاف و جانسون (1987) و لانگاکر (1987) روشی شناختی برای آموزش این حرف اضافه در فارسی طراحی می‌شود. به نظر می‌رسد طرحواره ترکیبی متن و تصویر بهترین شیوه برای آموزش حروف اضافه از جمله با در فارسی باشد (ر.ک. وحیدی فردسی و همکاران، 2017). در نهایت پس آزمونی از زبان آوزان گرفته می-شود و نتایج حاصل در قالب نمودار ارائه خواهد شد.
