در بررسی آثار هنری که شعر هم یکی از این آثار به شمار می رود . نخستین چیزی که مورد توجه قرار می گیرد، ساختار آن اثر است. این ساختار را می توان همان سیستم کلی و انتزاعی دانست که خواننده، از خواندن شعر به آن دست پیدا می کند. ساختار را نمی توان از محتوی جدا دانست، بلکه ساختار همان محتوی و محتوی همان ساختار است. در واقع ساختار را می توان یک نظام نامید، در هر نظام، جزءجزء اجزاء به همدیگر مربوطند و کار هیچ جزئی ، از کار کل اجزاء بیرون نیست. ساختارگرایی، متن را یک " ابژه" می داند که معنایش بر حسب الگوهای نمادین می تواند به اشکال گوناگون تعبیر شود. ساختارگرایی می خواهد با رمز گشایی از رمزهای موجود در یک متن به واقعیت های نهفته در پشت ظواهر دست بیابد و این کار به کمک علمی که فردینان دو سوسور زبان شناس ساختارگرای مشهور سویئسی ، پیشنهاد کرد که آن را " نشانه شناسی" بنامند، امکان پذیر است. در شیوه ساختارگرایی منتقد می کوشد اثر هنری را براساس اصول تثبیت شده ی آفرینش هنری بررسی کند یعنی منتقد ساختارگرا زبان را مورد توجه قرار می دهد نه مفاهیم ادبی را. به طوری که اثر هنری را از نظر ترکیب بندی ، هماهنگی، وزن و آهنگ و تناسب برای خواننده موشکافی می کند. شعر سید علی صالحی دارای ساختار ویژه ای است. در ساختار شعری او می توان یکپارچگی را مشاهده کرد و شعر او شامل بسیاری از عناصر شعری از قبیل موسیقی ، تخیل، عاطفه و مفاهیم انتزاعی دیگر است که محتوی آثار او را تشکیل داده اند. " بررسی و تحلیل ساختارگرایانه ی اشعار سید علی صالحی" که موضوع این پایان نامه است. در واقع تلاش برای شرح و گزارش پیوند درونی میان اجزای شعر اوست و همچنین کوششی است برای یافتن عنصر دگرگونی ناپذیر در میان تمایزهای سطحی و برملا کردن ساختار عمقی شعر او. همچنین از آنجا که شعر سیدعلی صالحی از لحاظ سبک شناسی "شعرنو" به حساب می آید و از انواع شعر نو هم جزو شعر گفتار قرار می گیرد. پس در این تحقیق سعی شده است که شعر گفتار نیز به تفصیل شرح داده شود و ویژگی های آن بیان گردد.
