موضوع سیاست و چگونگی اداره ی امور مردم و جامعه یکی از دغدغه های فکری شاعران و نویسندگان است و اهمیت این موضوع سبب شده تا در سروده ها و نوشته های خود به این موضوع بپردازند ؛ چنان که سعدی در گلستان و بوستان ، عنصر المعالی در قابوس نامه و زین العابدین مراغه ای در سیاحت نامه ی ابراهیم بیگ گوشه ای از سیاست حاکمان را در قالب رمان اجتماعی بیان کرده اند . صائب تبریزی از بزرگترین سخن سرایان سبک هندی در قرن دهم هجری است. مضمون آفرینی های زیبای او در غزل ، توجه ویژه ی او به مسائل اجتماعی و پیروی از طنز حافظ و سعدی، او را در ردیف یکی از چهره های بزرگ ادبی ایران قرار داده است . صائب با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی عصر خود نگاهی ویژه به سیاست و کشورداری دارد . او در هر باب، نقدهایی در پرده ی پند و اندرز برای کارگزاران حکومت دارد. در این مقاله سعی شده است نمونه هایی از انتقاد های سیاسی و اجتماعی منعکس شده در اشعار صائب تبریزی ارائه شود .
