خلیل زابلی

این آزمایش، به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عنصر روی بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تعداد 18 رأس بره نر مهربان 4-3 ماهه با میانگین وزن 62/33 کیلوگرم به 3 گروه تقسیم شدند و به مدت 60 روز از جیره های آزمایشی تغذیه کردند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه حاوی 10/26 میلی گرم عنصر روی در هر کیلوگرم ماده خشک جیره، بدون افزودن مکمل روی (شاهد)، 2) جیره پایه به همراه 40 میلی گرم عنصر روی در هر کیلوگرم ماده خشک جیره به صورت سولفات روی و 3) جیره پایه به همراه 80 میلی گرم عنصر روی در هر کیلوگرم ماده خشک جیره به صورت سولفات روی بودند. در پایان روز 60 آزمایش، از هر تیمار تعداد 4 رأس بره به صورت تصادفی انتخاب و به مدت 10 روز (5 روز دوره سازش پذیری و 5 روز دوره نمونه برداری) به داخل قفس های متابولیک منتقل شدند. در مرحله نمونه برداری، مقدار خوراک خورده شده، پسماند احتمالی و مدفوع دفع شده طی 24 ساعت به طور روزانه ثبت و از آنها نمونه برداری صورت گرفت. درصد قابلیت هضم ماده خشک در تیمار شاهد، 2 و3 به ترتیب 11/67، 77/65 و 96/63 و قابلیت هضم پروتئین خام نیز به ترتیب 69/86، 95/84 و 25/85 درصد بود که تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. به طور کلی، نتایج نشان داد استفاده از سطوح 40 و 80 میلی گرم عنصر روی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره پایه، اثر معنی-داری بر قابلیت هضم ماده خشک و اجزای جیره نداشت.