خلیل زابلی

به منظور بررسی سطوح مختلف مکمل روی بر عملکرد، متابولیت های شکمبه، متابولیت های سرم و پلاسما، قابلیت هضم مواد مغذی و ابقاء برخی مواد معدنی و در نهایت تعیین نیاز این بره ها به عنصر روی، دو آزمایش طراحی شد. در آزمایش اول 30 بره 7-6 ماهه به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند و تیمارها شامل تیمار اول (جیره پایه بدون افزودن روی حاوی 47/22 پی پی ام روی)، تیمار دوم (جیره پایه + 20 پی پی ام روی)، تیمار سوم (جیره پایه + 40 پی پی ام روی)، تیمار چهارم (جیره پایه + 60 پی پی ام روی)، تیمار پنجم (جیره پایه + 80 پی پی ام روی) بودند. عنصر روی به صورت سولفات روی به جیره ها اضافه می-گشت. مدت زمان آزمایش پس از دوره عادت پذیری، 60 روز بود. طی این مدت خوراک مصرفی روزانه (بر اساس ماده خشک) از طریق اندازه گیری روزانه خوراک داده شده و پسمانده صورت پذیرفت. در روزهای صفر، 30 و 60 آزمایش از هر بره قبل از نوبت غذایی صبح خون گرفته شد. از این نمونه ها جهت اندازه گیری غلظت گلوکز، اوره، پروتئین کل، آلبومین، Ca، P، Zn، Fe و Cu پلاسما و همچنین فعالیت ALP و LDH استفاده شد. در آزمایش دوم 4 بره از هر تیمار (در مجموع 20 رأس) به طور تصادفی به قفس های قابلیت هضمی انتقال یافتند تا اثر سطوح مختلف روی جیره بر قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و ابقاء N، Ca، P، Zn، Fe و Cu اندازه گیری شود. تغذیه بره ها مشابه آزمایش اول بود. این آزمایش 20 روز طول کشید که شامل 10 روز دوره عادت پذیری و 10 روز جمع آوری نمونه ها بود. در دوره نمونه گیری هر روز خوراک داده شده، باقی مانده احتمالی و همچنین مقدار ادرار و مدفوع دفعی وزن و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SAS (2016) صورت پذیرفت.