خلیل زابلی

هدف از این مطالعه تعیین ارزش غذایی ضایعات کمپوست قارچ و بررسی امکان سیلو کردن آن بود و مقایسه آن با سیلوی ذرت بود. برای این منظور از علوفه کامل ذرت، ضایعات کمپوست قارچ و ملاس چغندر قند استفاده شد. قبل از سیلو کردن ضایعات کمپوست قارچ، بخشی از آن با آب شسته شد و در معرض هوای آزاد قرار داده شد تا درصد ماده خشک آن به اندازه مناسب برای سیلو کردن برسد. بخشی از ضایعات کمپوست قارچ شسته شده و شسته نشده بدون افزودنی و بخشی دیگر با اضافه کردن دو سطح 5 /7 و 15 درصد ملاس به آن هاسیلو گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1) سیلاز ذرت 2) سیلاژ کمپوست قارچ 3) سیلاژ کمپوست قارچ با سطح 5 /7 % ملاس 4) سیلاژ کمپوست قارچ با سطح 15 % ملاس 5) سیلاژ کمپوست قارچ شسته شده با سطح 5 /7 % ملاس 6) سیلاژ کمپوست قارچ شسته شده با سطح 15 % ملاس بودند. ترکیب شیمیایی سیلاژها در روزهای صفر، 30 و 60 پس از سیلو کردن و قابلیت هضم آن هابهروشدرونتنی در روز 60 پس از سیلو کردن تعیین شد. خصوصیات کیفی سیلاژها شامل اندازه گیری pH، غلظت کربوهیدرات-هایمحلولدرآب،اسیدلاکتیک،کلاسیدهایچربفراروآمونیاکدرزمان های 30 و 60 بعد از سیلو کردن اندازه گیری شد.همچنین کینتیک تولید گاز سیلاژها و پتانسیل هضم و تخمیر آنها در روزهای 30 و 60 اندازه گیری شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که ترکیب شیمیایی تیمارها تحت تأثیر سیلو کردن قرار گرفت. مقدار NDF و ADF در تیمارهای 3، 4، 5 و 6 کاهش معنی داری یافت (05 /0>p). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF سیلاژهای ضایعات کمپوست قارچ تحت تأثیر سطوح مختلف ملاس قرار گرفت و افزایشیافت اما این مؤلفه ها در سیلاژهای کمپوست قارچ پایین تر از سیلاژ ذرت بود (05 /0>p). سیلوکردن باعث کاهش معنی داری در میزان کربوهیدرات هایمحلول در آب و pH تیمارها شد. مقادیر حاصل از آزمون تولید گاز نشان داد که در بین تیمارها از نظر پارامترهایA و L تفاوت معنی داری وجود داشت (05 /0>p) و سیلاژ ذرت در هر دو زمان 30 و 60 روز نسبت به سایر تیمارها بالاترین مقدار A را داشت. همچنین با افزایش سطح ملاس مقدار گاز تولیدی افزایش یافت. نتایج نشان داد که با افزایش سطح ملاس در سیلاژهای ضایعات کمپوست قارچ مقدار قابلیت هضم واقعی ماده خشک، انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی افزایش یافت. بطور کلی نتایج نشان داد که سیلاژ ضایعات