خلیل زابلی

این پژوهش به منظور بررسی ترکیب شیمیایی، تولید گاز و فراسنجه های تخمیر آزمایشگاهی تفاله گوجه فرنگی و پوست پسته عمل آوری شده با قارچ پلوروتوس ساجور کاجو انجام شد. تیمارهای آزمایشی برای تفاله گوجه فرنگی شامل شاهد (انکوبه نشده)، شاهد مثبت (انکوبه شده بدون تلقیح)، عمل آوری شده با میسلیوم قارچ و عمل آوری شده با اسپان قارچ بود و برای پوست پسته نیز شامل شاهد (انکوبه نشده)، شاهد مثبت (انکوبه شده بدون تلقیح) و عمل آوری شده با اسپان قارچ بود. مقدار 25 گرم از هر یک از دو نمونه فوق در 3 تکرار برای تهیه هر یک از تیمارها به درون ارلن شیشه ای ریخته شد و پس از استریل شدن به مدت 3 هفته در درون انکوباتور در دمای 25 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. داده ها با طرح کاملاً تصادفی آنالیز شدند. غلظت ماده خشک، خاکستر، پروتئین خام در تفاله گوجه فرنگی به ترتیب 27/95، 40/2 و 81/12 درصد و در پوست پسته به ترتیب 63/94، 33/9 و 81/7 درصد بود. عمل آوری با قارچ موجب افزایش این ترکیبات در هر دو نمونه شد. (05/0P<). ترکیبات فنولی پوست پسته با عمل آوری با قارچ کاهش یافت (05/0P<). حجم گاز تولید شده در طول 24 ساعت، گوارش پذیری ظاهری ماده خشک و گوارش-پذیری حقیقی ماده آلی در تفاله گوجه فرنگی عمل آوری شده نسبت به شاهد کاهش یافت (05/0P<). اما مقادیر فوق در پوست-پسته تحت تأثیر عمل آوری قرار نگرفت. پتانسیل تولید گاز در تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده با اسپان نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0P<). به طور کلی، نتایج این مطالعه نشان داد عمل آوری با قارچ پلوروتوس ساجور کاجو، ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی و پوست پسته را به طور مطلوبی افزایش نداد.