دشت همدان یکی از دشتهای حاصلخیزِ بخش غربی فالت ایران به شمار میآید که در نتیجه آبرفت کوهستان الوند شکل گرفته است. این منطقه در محدوده جغرافیایی حوزه رودخانه قره چای و بخش شرقی زاگرس مرکزی قرار دارد. وجود تعداد زیادی از روان آبها و شاخههای متعدد رودخانهها در داخل دشت همدان، شیب مطلوب دشت و همچنین به جهت آبرفتی بودن آن، دارای زمینهای حاصلخیز جهت کشت آبی و دیمی است. توجه به همدان از سوی حکام در دوره سالجقه نیز، نشان از اهمیت آن بهواسطه جایگاه خاص آن در ایالت جبال داشته است؛ در دوره سلجوقی از این حوزه جغرافیایی با آب و هوای معتدل در فصل تابستان بهعنوان ییالق استفاده میشد. ساخت کوشکهای فراوان در سطح منطقه برای هریک از حاکمان و بزرگان از جمله این موارد است. در این دوران دشت همدان مدتی بهعنوان مرکز سیاسی انتخاب شده و شواهد از جایگاه مهم منطقه در آستانه غلبه مغوالن حکایت دارد. عبور شاهراههای شاخص از سطح منطقه و پیوند آن با شرق و غرب فالت ایران بر اهمیت این منطقه بیش از پیش افزود. بنا بر اهمیت تاریخی و باستانشناختی )حجم گسترده آثار منقول و غیرمنقول برجای مانده( دشت همدان، مهمترین ضرورت جهت انجام این رساله است. در این پژوهش تالش شده با بررسی اسناد تاریخی و مطالعات میدانی )روش تاریخی ـ میدانی( و با ماهیت توصیفی ـ تحلیلی، در ارتباط با وضعیت دشت همدان در ادوار سلجوقی و ایلخانی، اطالعات علمی فراهم شود. بنابراین با طرح پرسشهایی همچون 1ـ نقش عوامل زیستمحیطی در الگوی استقراری محوطههای سلجوقی و ایلخانی دشت همدان؟ 2ـ ویژگیهای شاخص هنری سفال نقش کنده در گالبه )اسگرافیاتو( منطقه مورد مطالعه؟ 3ـ نقش مسیرهای ارتباطی منطقه در حیات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آن؟ و 4ـ مکانیابی جای نام شهرک همدان در دشت همدان؟ این پژوهش شکل گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده مراکز فرهنگی این حوزه از دو عامل فرهنگی )قرار گرفتن بر سر راههای اصلی( و زیستمحیطی )دسترسی به آب و خاک حاصلخیز( تأثیر پذیرفتهاند. در بررسی سفال نقش کنده در گالبه، فنهای گالبه تراشی، نقش کنده همراه با لعاب پاشیده، نقش کنده ساده با لعاب بیرنگ و نقش کنده خطی با لعاب رنگارنگ به دست آمده است؛ با این حال میتوان به سنتهای بومی هنر سفالگری این منطقه نیز اشاره نمود که دارای ویژگیهای خاص و متفاوت از سایر نقاط هستند. همچنین عامل راه مهمترین عنصر در حیات م
