هخامنشیان فاتح سرزمین های متعدد که قبل از تشکیل امپراتوری، ایالت کوچکی به شمار می رفتند، برای شکل دهی ساختارهای مختلف امپراتوری خود نیازمند وام گیری از ملل مغلوب بودند که یکی از آن ها مصر با پیشینه و تمدن و فرهنگ غنی اش بود. مصر در زمینه های مختلف هنری، معماری، فرهنگی و غیره بر هخامنشیان تاثیرگذاشت. یکی از مهمترین این تأثیرات، نقوش نمادین مصری بودند که بر آثار مختلف به دست آمده از محوطه های این دوره ظاهر شده اند. این نمادها عبارتند از گوی بالدار، گل لوتوس، چشم مقدس، خدای بِس، تاج هِم هِم و سوسک های سرگین غلتان؛ که بر آثار مختلفی چون نقش برجسته ها، مهرها، سکه ها، لوحه ها، ظروف طلایی و نقره ای، جنگ افزارها و ... ظاهر شده اند. ما در این پژوهش تلاش می کنیم این نمادها را بررسی کرده و بفهمیم که معنای آن ها برای هخامنشیان چه بوده است؟ آیا معنا و کاربرد مصری آن ها هم به همراه این نمادها به ایران رسیده است یا یا معنای جدیدی برای آن ها تعریف شده است ؟ و اینکه بر اساس ظاهر و نقوش به کار رفته بر آثار و میزان نزدیکی یا دوری نمادها به نمادهای اصلی مصری، هنرمند سازنده ی آن ها چه کسانی بوده اند؟ هنرمندان داخلی؟ هنرمندان مصری منتقل شده به ایران؟ و یا اینکه شیء وارداتی از مصر بوده است؟در رابطه با ملیت هنرمندان سازنده ی آثار، هر سه گروه (هنرمندان داخلی، هنرمندان مصری، هنرمندان مصری ساکن ایران) در ایجاد نقوش دست داشته اند؛ در حالی که سهم هنرمندان داخلی از دو گروه دیگر بیشتر است. در رابطه با مفهوم آن ها برای هخامنشیان هم، برخی از نمادها چون تاج هِم هِم با معنا و مفهوم جدید؛ برخی دیگر مانند بِس با همان معنا و عملکرد مصری و برخی هم چون گل نیلوفر تنها یک مفهوم از چندین مفهوم مصری را با خود به ایران آورده اند. اما در کل می توان گفت که در اکثر موارد، نمادها معنا و مفهوم مصری را همراه خود داشته اند.
