فن تولید آهن در اواسط هزاره دوم ق.م و توسط اقوام هیتیت که در این تاریخ در مناطق مرکزی ترکیه امروزی دولت مقتدری تاسیس کرده بودند، شکل گرفت و با فروپاشی این دولت، در حدود سال 1200ق.م فن تولید آهن به مناطق مجاور و از جمله ایران، گسترش یافت و بزودی در این مناطق از آهن برای ساخت ابزار و ادوات مختلف، جنگ افزار، تزیینات شخصی و موارد دیگر استفاده شد. در ایران اولین ساخته های آهنی به تعداد محدود، در میان بقایای عصر آهنI(1200-1450ق.م) ظاهر می شود اما این ساخته ها در عصر آهنII گسترش بسیاری پیدا می کند. در نیمه اول هزاره اول ق.م استفاده گسترده از آهن برای ساخت ابزارهای مختلف منجر به پیشرفت سریع و گسترده تکنولوژیکی شده و آن هم به نوبه خود منجر به تحولات گسترده در ساختارهای مختلف اقتصادی(رشد تولید و افزایش ثروت، پیشرفت فنون و حرفه ها، ...) ، فرهنگی(تغییرات گسترده در سیستم های فرهنگی، ...) و سیاسی(تشکیل امپراتوری ها و ارتش های قدرتمند و گسترش سیستم های حاکمیتی) می شود. نقش کاربرد ابزارهای آهنی در پیشرفت تکنولوژیکی جوامع عصر آهن پایانی و تحولات گسترده ناشی از آن که بصورت یک نظریه مطرح شده، هدف اصلی این مقاله است.
