از مباحث مهم فرهنگ و تمدن ایران معماری آن است. با توجه به گذر سیر تاریخی و گوناگونی فضاهای معماری در این سیر سبک های متنوعی بر جای مانده است. می توان معماری ایران را با عناصر فراوانی چون طاق، گنبد، ایوان و غیره مورد مطالعه و پژوهش قرار داد. با توجه به ساختار معماری عصر آهن در محوطه ی حسنلو و سگز آباد می توان تغییرات و نوآوری هایی مشاهده کرد که یکی از این تحولات برجسته پله پیچ است. دیگر عناصر معماری مانند گنبد، طاق و غیره به خوبی مطالعه شده اند اما متأسفانه راه پله های مارپیچی علیرغم اهمیت فراوان مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است و تاکنون کل این نتایج در یک قالب مشخص و به هدف تدوین سیر تکاملی عنصر راه پله های مارپیچی شکل در ایران صورت نگرفته است. بر اساس پژوهش های گسترده علمی در محوطه حسنلو اطلاعات خام بسیاری در اختیار باستان شناسان قرار گرفته است. بنابراین می توان گفت در حسنلوی V برای اولین بار از پله های مارپیچی استفاده شده است و هیچ نمونه کاملاً مشابهی از آن در سایر محوطه ها ی ما قبل یا هم زمان آن به دست نیامده است. از دوره ی VI حسنلو هشت مورد دیگر از این راه پله های مارپیچی به دست آمده است. با توجه به این امر که این عنصر کاملاً جدید بوده سعی بر این است تا به دنبال منشأ و سیر تحول و شکل گیری آن به بررسی و مطالعه ی مناطق همجوار چون بین النهرین و شمال سوریه پرداخته شود. همچنین حفریات باباجان تپه، نوشیجان تپه مکمل ادامه ی این روند در ایران هستند و در دوره های هخامنشی، اشکانی و ساسانی می توانیم تکامل پله های مارپیچی شکل را مشاهده کنیم. در دوره اسلامی از این عنصر معماری به وفور استفاده شده است که کارکردی مهم در معماری اسلامی داشته است.
