ساخت سازه های زیربنایی بتنی در منطقه خلیج فارس در دهه های گذشته به شدت افزایش یافته است و این در حالیست که بسیاری از این سازه ها به دلیل خوردگی ناشی از نفوذ یون کلرید با مشکلات اساسی مواجه هستند. وجود کلرید اولیه در مصالح سنگی مورد استفاده در ساخت سازه، منابع آب، طراحی نامناسب، ضعف در اجرا و در نتیجه بتن نامرغوب و نفوذپذیر عوامل اصلی این مشکلات هستند. کاهش هزینه های مربوط به تعمیر و بازسازی سازه های بتنی و توجه به مباحث توسعه پایدار، لزوم توجه هرچه بیشتر به پارامترهای دوام بتن به ویژه مقاومت بتن در مقابل نفوذ یون کلرید را ضروری می کند. روش های متفاوتی برای اندازه گیری میزان نفوذ و انتشار یون کلرید به داخل بتن وجود دارد که به دو دسته عمده تسریع شده و تسریع نشده تقسیم می شوند. با توجه به کند بودن پدیده نفوذ یون کلرید در بـتن و زمان بر بودن آزمایش های تسریع نشده، استفاده از روش های تسریع شده برای سهولت کنترل کیفی بتن همواره مدنظر بوده است. آزمایش های تعیین مقاومت ویژه الکتریکی بتن،RCMT و RCPT از جمله آزمایش های تسریع شده هستند که در این نوشتار سعی شده تا رابطه احتمالی میان نتایج این روش ها بررسی شود. نتایج نشان دهنده وجود ارتباط قوی میان نتایج نفوذ تسریع شده یون کلرید، ضریب مهاجرت یون کلرید، ضریب انتشار و مقاومت ویژه الکتریکی بتن می باشد.
