هیدروژن پر اکسید در اثر تجزیه در حضور کاتالیزور به آب و اکسیژن تجزیه می شود. با تغییر در ساختار و سطح کاتالیزور که شامل پایه، فلز فعال و ارتقاء دهنده می باشد، می توان سرعت تجزیه را افزایش داد. از ویژکی علی نطلئب فاز فعال کاتالیزور می توان به فعالیت کاتالیزوری بالا در دمای واکنش، مقاومت مکانیکی و هدایت حرارتی بالا و نیز مساحت سطحی ویژه بالا نیز اشاره نمود. در این پژوهش کاتالیزور بر پایه جدید سنتز شده و تست های شناسایی ساختاری از جمله تست سازگاری مقاومت و ضربه انجام و در یک واکنشگاه ویژه آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفته است. طول عمر کاتالیزور و برگشت پذیری و احیای چند باره کاتالیزور مد نظر بوده است. تست های انجام شده شامل BET, XRD, TPR و JCP بوده است.
