جواد صاین

در این پروژه، اثر ماده فعال سطحی ستیل تری متیل آمونیوم برمید (CTAB)، به تنهایی و در حضور نانوذرات سیلیس(NPs) در اندازه های مختلف، بر کشش بین سطحی سیستم شیمیایی نفت سفید - آب در دمای K 2/298 مورد بررسی قرار گرفت. روش های مختلفی برای بررسی ساختار و ویژگی های نانوذرات به کار برده شد. نتایج نشان داد که ماده فعال سطحی CTAB تا غلظتmol•dm−3 4-10 × 00/5 دارای جذب سطحی مثبت بوده و کشش بین سطحی را کاهش می دهد. از طرفی افزودن هر یک از نانوذرات به تنهایی تا درصد وزنی 4-10 × 0/1 تغییری در کشش بین سطحی موجب نمی شد. این در حالی بود که به میزان قابل توجهی، کاهش کشش بین سطحی توسط ماده فعال سطحی CTAB در حضور نانوذرات تشدید می شد. این امر به دلیل به وجود آمدن خاصیت آبگریزی ذرات است که باعث هم افزایی بین CTAB و نانوذرات می شود. مقادیر تجربی کشش بین سطحی، در غلظت های کمتر از غلظت بحرانی تشکیل مایسل از ماده فعال سطحی CTAB، توسط ایزوترم جذب سطحی فرومکین برازش شد. بر این اساس، مقدار پارامتر بیشترین فزونی سطح با افزایش pH محلول آبی، کاهش می یابد. ازطرفی دیگر مقدار ثابت تعادلی جذب فرومکین افزایش می یابد. همچنین با افزایش اندازه نانوذرات، تأثیر آنها درکاهش کشش بین سطحی کمتر شده و پارامتر بیشترین فزونی سطح افزایش یافت؛ در حالی که ثابت تعادلی جذب کاهش پیدا کرد.