جواد صاین

در این پروژه اثر ماده فعال سطحی سدیم دودسیل سولفات و نانوذرات سیلیکا به تنهایی و به طور همزمان بر کشش بین سطحی سیستم شیمیایی نرمال هگزان – آب در دمای K 2/293 برای اندازه های مختلف نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که ماده فعال سطحی در محدوده غلظتی mol•dm-3 4-10× (5/3 - 0)دارای جذب مثبت بوده و کشش بین سطحی را کاهش می دهد، همچنین نانوذرات در محدوده کسر وزنی 4-10× (0/1- 0) نیز جذب مثبت داشته و کشش بین سطحی را کاهش می دهند. درحضور مجموع نانوذره و که ماده فعال سطحی ، کشش بین سطحی نسبت به حالتی که که ماده فعال سطحی به تنهایی در محیط حضور دارد به طور قابل توجهی کاهش می یابد. این امر به دلیل برهم کنش بخش آبگریز مولکول های ماده فعال سطحی و نانوذرات است، که آن ها به سطح نانوذرات متصل می شوند و به سطح مشترک مهاجرت می کنند. بررسی بر روی اندازه های مختلف نانوذرات نشان داد که بیشترین کاهش یرای کوچکترین اندازه بدست آمد. به گونه ای که با افزایش اندازه نانوذرات میزان کاهش به ترتیب6/39، 2/38 و 8/33% بدست آمد. مقادیر تجربی کشش بین سطحی، در غلظت های کمتر از غلظت بحرانی تشکیل مایسل که ماده فعال سطحی، توسط ایزوترم جذب سطحی سایسکوفسکی برازش شد. بر این اساس، پارامتر بیشترین فزونی سطح برای ماده فعال سطحی برحسب کسر وزنی نانوذرات به دلیل اتصال مولکول های ماده فعال سطحی به نانوذرات و اشغال فضای بیشتری از سطح توسط آن ها، کاهش می یابد. ازطرفی دیگر، تمایل جذب با افزایش اندازه و کسر وزنی نانوذرات افزایش می یابد.