به منظور بررسی اثر محلول پاشی عصاره جلبک دریایی بر رشد، عملکرد و کارایی استفاده از زمین در کشت مخلوط نواری ذرت و لوبیاسبز، آزمایشی در سال زراعی 1401 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول شامل چهار الگوی (کشت‌های خالص ذرت و لوبیاسبز و کشت‌های مخلوط سه ردیف ذرت: سه ردیف لوبیاسبز و چهار ردیف ذرت: چهار ردیف لوبیاسبز) و فاکتور دوم شامل کاربرد و عدم کاربرد عصاره جلبک دریایی بود. نتایج نشان داد که اکثر صفات مورد بررسی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه ذرت به تیمار کشت خالص تعلق گرفت. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و دانه لوبیاسبز نیز در تیمار کشت خالص آن بدست آمد. در تیمارهای کشت مخلوط، بیشترین عملکرد دانه ذرت و عملکرد دانه لوبیاسبز به ترتیب در تیمار سه ردیف ذرت: سه ردیف لوبیاسبز و چهار ردیف ذرت: چهار ردیف لوبیاسبز بدست آمد. در تیمارهای کاربرد کود جلبک مشخص شد که بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک ذرت و لوبیاسبز متعلق به تیمار کاربرد کود جلبک بود و نیز بیشترین مقدار عملکرد دانه ذرت و لوبیاسبز در تیمار کاربرد کود جلبک بدست آمد. کاربرد کود جلبک نسبت به عدم کاربرد این کود، توانست میزان عملکرد دانه ذرت و لوبیاسبز را به ترتیب حدود 25 و 15 درصد افزایش دهد. علاوه بر این، در کلیه تیمارهای مخلوط شاخص نسبت برابری زمین بالاتر از یک بود که نشان از سودمندی کشت مخلوط دارد. بنحویکه، تیمار سه ردیف ذرت: سه ردیف لوبیاسبز با کاربرد کود جلبک بیشترین میزان شاخص نسبت برابری زمین را به خود اختصاص داد. در تمام تیمارهای کشت مخلوط مورد بررسی نیز میزان شاخص رقابت کمتر از یک بود و کمترین میزان شاخص رقابت نیز در تیمار سه ردیف ذرت: سه ردیف لوبیاسبز با کاربرد کود جلبک مشاهده شد. بطور کلی، می‌توان اظهار داشت که تیمارهای کشت مخلوط ذرت و لوبیاسبز با کاربرد کود جلبک، کارایی استفاده از زمین را افزایش دادند و سبب بهبود وضعیت رقابت شدند.
