جواد حمزه ئی

اهداف: عملکرد کم و بهره وری کل زمین از عمده ترین چالش های مرتبط با کشاورزی در کشورهای در حال توسعه است. تنوع گیاهان زراعی با معرفی حبوبات در کشت مخلوط می تواند به کاهش این چالش ها کمک کند. از این رو، بررسی اثرات کشت مخلوط لوبیا سبز با سیب زمینی )رقم آگریا( بر شاخصهای رشد، عملکرد و کل خروجی زمین ( TLO ( از مهمترین اهداف این پژوهش بود. مواد و روش: آزمایش در سال زراعی 2381 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 21 تیمار در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل چهار الگوی کشت خالص سیبزمینی ) 1M (، کشت لوبیا سبز بین ردیفهای سیبزمینی ) 2M (، کشت لوبیا سبز روی ردیفهای سیبزمینی ) 3M ( و کشت لوبیا سبز بین و روی ردیفهای سیبزمینی ) 4M ( و سه سطح کود نیتروژن ) 0N ، 80N و 160N : به ترتیب معادل صفر، 81 و 261 کیلوگرم نیتروژن در هکتار( بودند. یافتهها: نتایج آزمایش در مورد گیاه سیب زمینی نشان داد بیشترین تجمع ماده خشک اندام هوایی ) 118 گرم در متر 4( از تیمار / مربع( و شاخص سطح برگ ) 86 160×N1M 12 گرم بر متر مربع در / و بیشترین سرعت رشد محصول ) 21 روز( از الگوی کشت 2M بهدست آمد. بیشترین تجمع ماده خشک در غده ) 822 گرم در متر مربع(، سرعت رشد غده 41 تن در هکتار( از تیمار / 14/11 گرم در متر مربع در روز( و عملکرد غده ) 48 ( 160×N2M حاصل شد. در لوبیا سبز بیشترین تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و بیشترین عملکرد نیام سبز از تیمار 80×N2M بدست آمد. در سطح کانوپی نیز بیشترین تجمع ماده خشک، سطح برگ، LER و TLO به تیمار 80×N2M تعلق گرفت. تیمار 80×N2M در مقایسه با تیمار 0×N1M )کشت خالص سیب زمینی بدون دریافت نیتروژن( مقدار TLO را 43 درصد افزایش داد.