جواد حمزه ئی

به منظور کاهش اثرات تنش شوری در مزرعه آزمایش تاثیر همزمان پرایمینگ بذر و استفاده از میکوریزا بر بهبود عملکرد دانه و اجزای عملکرد ذرت 1393 انجام شد. آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور میکوریزا و پرایمینگ بذر در - در شهرستان گتوند استان خوزستان طی دو سال 1394 NS هیبرید 640 در طی دو سال اجرا شد. آزمایش برای دو مکان و دو سال تجزیه مرکب (EC=2.5 dS.m- و خاک غیرشور ( 1 (EC= 7dS.m- دو مکان خاک شور ( 1 عامل دوم، چهار سطح پرایمینگ بذر شامل اسموپرایمینگ با ،(Glomus mosseae) شد. عامل اول تلقیح و عدم تلقیح محدوده بستر بذر با میکوریزا 0 میلیمولار در مدت 14 ساعت)، / با غلظت دو دسی زیمنس بر متر در مدت 22 ساعت)، پرایمینگ با اسید سالیسیلیک (با غلظت 5 ) NaCl محلول مکان، × پرایمینگ با آب شهری (مدت زمان 18 ساعت) و عدم پرایم (شاهد) بودند. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثرات سال، مکان، سال پرایمینگ بذر، تلقیح میکوریزایی و اثرات متقابل آنها بر صفات شاخص سطح برگ در مرحله گل تاجی، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت معنی دار بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد کاربرد تلقیح با میکوریزا نسبت به عدم تلقیح و استفاده از پرایمینگ بذر نسبت به شاهد (عدم پرایم) در تمامی صفات اندازهگیری شده در هر دو محیط شور و غیرشور در هر دو سال برتری داشتند. در مکان شور بدون 2)، تعداد دانه در بلال ( 212 )، وزن هزار دانه ( 210 گرم)، عملکرد دانه ( 2826 / کاربرد تلقیح با میکوریزا و پرایم (شاهد)، میزان شاخص سطح برگ ( 7 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک ( 7296 کیلوگرم در هکتار) بود که کاربرد پرایمینگ باعث افزایش تمامی صفات شده و بیشترین افزایش در تیمار 10/ 34 درصد)، وزن هزار دانه ( 9 / 14 درصد)، تعداد دانه در بلال ( 4 / پرایمینگ با اسید سالیسیلیک بدست آمد که باعث افزایش شاخص سطح برگ ( 8 37 درصد) نسبت به عدم کاربرد پرایم و تلقیح با میکوریزا (شاهد) شده بود. تلقیح با میکوریزا / 48 درصد) و عملکرد بیولوژیک ( 8 / درصد)، عملکرد دانه ( 7 23 درصد) و عملکرد / 4 درصد)، عملکرد دانه ( 9 / 19 درصد)، وزن هزار دانه ( 2 / 2 درصد)، تعداد دانه در بلال ( 8 / باعث افزایش شاخص سطح برگ ( 9 19 درصد) نسبت به عدم کاربرد پرایم و تلقیح با میکوریزا (شاهد) شده بود. اثر متقابل پرایمینگ بذر و تلقیح با میکوریزا باعث