کشت مخلوط در بسیاری از مناطق جهان به دلیل استفاده بهینه از منابع و افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاهان زراعی و دارویی اهمیت یافته است. از این رو، بهمنظور مطالعه واکنش عملکرد و شاخص نسبت برابری زمین به کشت مخلوط کنجد و سویا، آزمایشی در سال زراعی 1396 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص کنجد، کشت خالص سویا، کشت مخلوط افزایشی سویا:کنجد ( 20 س: 100 ک)، کشت مخلوط جایگزینی سویا:کنجد ( 40 س: 60 ک) بود. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که عملکرد دانه هر دو گونه گیاهی بهطور معنیداری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفتند. بهطوری که بیشترین عملکرد دانه کنجد از تیمار کشت مخلوط افزایشی 20 درصد سویا با کنجد حاصل شد که با کشت خالص کنجد تفاوت معنیدار نداشت. در مورد سویا نیز بیشترین عملکرد دانه در کشت خالص LER آن مشاهده شد و در تیمارهای مخلوط بهطور معنیداری عملکرد دانه سویا کاهش یافت. در تیمارهای مخلوط، شاخص بزرگتر از یک بود که این امر موید برتری کشت مخلوط این دو گونه (بهویژه کشت مخلوط افزایشی) نسبت به کشت خالص است.
