به منظور بررسی تأثیر مالچ (خاکپوش) پلاستیک سیاه و کود های زیستی بر بیوماس (زیست توده) علف های هرز و عملکرد کدوی تخمه کاغذی در دو (تیمار)های مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت - فاکتوریل بر پایه ی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینای همدان انجام شد. کرت های اصلی شامل دو سطح آبیاری (هفت و دوازده روزه)، و کرت های فرعی با کاربرد و بدون کاربرد مالچ پلاستیک سیاه و چهار تیمار کودی (25 درصد توصیه کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، 50 درصد توصیه کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، 75 درصد توصیه کودهای شیمیایی + کودهای زیستی و 100 درصد توصیه کودهای شیمیایی) بودند. صفات مورد بررسی شامل متوسط وزن میوه، تعداد میوه در بوته، تعداد دانه در میوه، وزن صد دانه، عملکرد دانه، و صفات مربوط به علف های هرز شامل تعداد، ارتفاع، وزن برگ، گل آذین و بوته ی تاخ خروس به عنوان علف هرز غالب و بیوماس کل علف های هرز بود. نتایج نشان داد که عملکرد و اجزای عملکرد دانه، تحت تاثیر اثر سه جانبه فاکتورهای مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه (1559 کیلوگرم/هکتار) از تیمار آبیاری 12 روزه، مالچ پلاستیک سیاه و تامین 75 درصدی نیاز گیاه از منبع شیمیایی+کودهای زیستی به دست امد که نسبت به تیمار آبیاری هفت روزه، بدون کاربرد مالچ و تامین 100 درصد نیاز گیاه از منبع شیمیایی 67 درصد افزایش داشت. کاربرد مالچ در رژیم آبیاری 12 روزه و کاهش کاربرد کودهای شیمیایی با جایگزینی کودهای زیستی، باعث کاهش بیوماس کل علف های هرز شد. در مجموع در این پژوهش، تیمار آبیاری 12 روزه، کاربرد مالچ پلاستیک سیاه و تامین 75 درصدی نیاز گیاه از منبع شیمیایی+کودهای زیستی به عنوان تیمار برتر معرفی می شود که ضمن کاهش 25 درصدی کاربرد کودهای شیمیایی، کاهش مصرف آب و کنترل موثر و غیر شیمیایی علف های هرز، عملکرد بالایی تولید کرد.
