جواد حمزه ئی

به منظور ارزیابی سودمندی سیستم های کشت مخلوط نخود (Cicer arietinum) و جو (Hordeum vulgare) تحت شرایط رقابت با علف های هرز، آزمایشی در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان طی سال زراعی 1389 انجام شد. آزمایش به صورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کنترل علف هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح عاری از علف هرز (WF) و آلوده به علف هرز (WI) و الگوهای مختلف کاشت در 9 سطح شامل کشت های خالص نخود (PP1) و جو (PP2)، کشت های مخلوط افزایشی 25 (PP3)، 50 (PP4) 75 (PP5) و 100 درصد جو (PP6) به کشت خالص نخود و کشت های مخلوط جایگزینی 25 (PP7)، 50 (PP8) و 75 درصد جو (PP9) با نخود، به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. ارزیابی کشت مخلوط بر اساس شاخص های نسبت برابری زمین (LER)، عملکرد نسبی کل، غالبیت، رقابت و ضریب نسبی ازدحام صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در کلیه تیمارهای کشت مخلوط، LER بالاتر از یک بود. بنحویکه، تیمار WI×PP6 بیشترین میزان LER (40/2) را به خود اختصاص داد. شاخص رقابت در تمام الگوهای کشت مخلوط کمتر از یک بود. کمترین (01/0) و بیشترین (99/0) میزان شاخص رقابت نیز به ترتیب در تیمارهای WI×PP8 و WF×PP3 به دست آمد. همچنین، بر اساس شاخص غالبیت، گیاه جو نسبت به نخود غالب بود. به طور کلی، کشت مخلوط نخود و جو در هر دو حالت تداخل و عاری از علف هرز، برتر از کشت خالص آن ها بود.