افزایش رقابت ناشی از جهانی شدن و پیشرفت های سریع فناوری، سازمان ها را به سمت بهبود بهره وری در زنجیره تأمین هدایت کرده است. افزایش کارایی در فرآیندهای لجستیک معکوس مانند بازیابی محصولات بازگشتی و یا دفع محصولات نهایی با حداقل اثرات مخرب زیست محیطی، یکی از راه هایی هست که شرکت ها تلاش می کنند تا با رقابت سهم بازار را حفظ کرده یا افزایش دهند. پیچیدگی های موجود در فرآیندهای یکپارچه مستقیم و معکوس، مدیران را بر آن می دارد تا شرکت های ارائه دهنده خدمات لجستیکی طرف سوم را به عنوان گزینه های مناسب در راستای برون سپاری فرآیندها (مخصوصا فرآیندهای معکوس)، مدنظر قرار دهند. بعلاوه، فرصت های فزاینده برای صرفه جویی در هزینه و جلب رضایتمندی مشتری منجر شده است که شرکت های ارائه دهنده خدمات لجستیکی طرف سوم در عملیات لجستیک مستقیم و معکوس راه پیدا کنند. این پژوهش به ارائه یک شبکه زنجیره تأمین معکوس حلقه باز حالتی که محدودیتی روی بازگشت کالا، صرفا به کارخانه اصلی و یا سایر کارخانه ها وجود نداشته باشد، با اعمال مفاهیم زنجیره تأمین سبز به منظور کاهش اثرات مخرب زیست محیطی ناشی از دفن زباله ها ارائه می گردد. مدلسازی مسئله شامل دو هدف بیشینه سازی سود، بیشینه سازی شاخص سبز بودن تامین کنندگان و انتخاب بهترین کارخانه برای انجام فعالیت-های معکوس می باشد. عدم قطعیت به صورت تصادفی و مبتنی بر سناریو در نظر گرفته شد و مدل چند هدفه پیشنهادی با استفاده از رویکرد اپسیلون محدودیت حل شد.
