کار در کارگاه های صنعتی و انجام فعالیت های سنگین بر سلامت کارگران تاثیر داشته و به لحاظ آسیب های شغلی مخاطرات فراوانی را برای آنان به همراه دارد. از آنجایی که در واحد های صنعتی کارهای متفاوتی به لحاظ بار ارگونومیکی و نیز سختی کار وجود دارد، می توان با ایجاد یک برنامه چرخش کار، آسیب های شغلی را کاهش داد. در این مقاله با استفاده از رویکرد تبدیل، مساله زمانبندی گردش کار ارگونومیکی به مساله ماشین های موازی تبدیل شده تا از روش های حل دقیق آن (مانند روش شاخه و کران) استفاده شود. با توجه به تبدیل انجام شده، استفاده از حد پایین های ارائه شده برای مساله زمانبندی ماشین های موازی برای روش حل شاخه و کران مورد استفاده قرار گرفت. هدف اصلی تهیه جدول زمانی مطلوب برای گردش شغلی کارکنان با رویکرد مهندسی عوامل انسانی به منظور کمینه کردن بیشینه بار ارگونومیکی موجود روی کارکنان می باشد . در اینجا با توجه به تبدیل انجام شده، حد پایینی ارائه شده است.
