مساله ی زمان بندی شیفت های کاری پرستارانزیرمجموعه ی مسائل زمان بندی کارکنان است و اهمیت این مساله دربهبود کیفیت خدمت دهی، سلامت و رضایت کارکنان وکاهش هزینه های بیمارستان است. خروجی این مساله، ارایه ی یک برنامه ی زمان بندی است که تعداد پرستار مورد نیاز با مهارت های مختلف و زمان خدمت دهی آن ها را در افق برنامه-ریزی مشخص می نماید. این برنامه باید منطبق بر قانون کار، ترجیح پرستاران، حجم کاری و تقاضا، قراردادهای کاری، محدودیت های ارگونومیکی و فنی باشد.وجود عدم قطعیت و پیش بینی نادرست از میزان حجم کار، منجر به ارایه برنامه ای غیر بهینه و نشدنی می گردد. به دلیل اهمیت مدیریت منابع انسانی و مدیریت بحران در سیستم بهداشت و درمان، رویکردی پایدارکننده در مدل سازی با روش بهینه سازی استوار سناریو محور در این پژوهش ارایه گردید که بتواند حالات مختلف سیستم را مورد بررسی قرار دهد. پیچیدگیمساله زمان بندی شیفت های کاری پرستاران از نوعNP-completeاست و جزء مسائل سخت دسته بندی می گردد.به دلیل پیچیدگی مساله در حالت قطعی و شرایط عدم قطعیت، حل آن در ابعاد متوسط و بزرگ با روش های دقیق در زمان و فضای محاسباتی معقول ناممکن بود. الگوریتم تفاضل تکاملی با توجه به ویژگی های ساختاری مناسب برای جستجو در فضای دودویی به عنوان روش حل مسالهانتخاب گردید و عملکرد آن با الگوریتم ژنتیک به عنوان نماینده ای شناخته شده و معتبر از الگوریتم های مشابه مورد مقایسه قرار گرفت.در این پایان نامه پس از مرور ادبیات و مشخص نمودن اهمیت و اهداف پژوهش، به مدل سازی مساله زمان بندی شیفت های کاری پرستاران در شرایط قطعی و شرایط عدم قطعیت به کمک روش بهینه سازی استوار سناریومحور پرداخته شده و حل مساله با الگوریتم تفاضل تکاملی میسر شد.از نتایجی که در قالب جداول و نمودارها ارایه شده است، چنیناستنباط می شود که برای ایجاد برنامه ای استوار،مدت زمان حل مساله و مقدار تابع برازندگی نسبت به حالت قطعی افزایش داشته است و آن را می توان هزینه پایدار کردن برنامه دانست.
