جعفر امیری پریان

بیشتر اراضی زیر کشت ذرت در استان همدان بهصورت سنتی با گاوآهن برگرداندار و یکسری ادوات خاکورزی ثانویه آماده میشود. در سالهای اخیر استفاده از سیستمهای خاکورزی حفاظتی مورد استقبال قرار گرفته است. این پژوهش در قالب طرح آماری کرت های روش مرسوم، شخم با گاوآهن برگردان دار + -T خردشده (اسپلیت پلات) با 6 تیمار و 3 تکرار انجام شد. روشهای خاکورزی شامل: 1 خاکورزی نواری با تیغههای قلمی بهعنوان کرت -T خاکورز مرکب، گاوآهن قلمی مجهز به غلطک و 3 -T سیکلوتیلر مجهز به غلطک 2 جایگذاری نواری کود فسفاته به هنگام کاشت -F پخش سطحی کود فسفاته قبل از کاشت 2 -F اصلی و دو روش کوددهی شامل 1 بهعنوان کرت فرعی درنظر گرفته شد. برخی از خواص فیزیکی خاک شامل، سرعت نفوذ آب در خاک، مقاومت خاک (شاخص مخروطی) و چگالی ظاهری خاک و نیز عملکرد و اجزا عملکردی ذرت دانهای اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که روشهای خاکورزی و عمق خاک اثر معنیدار بر چگالی ظاهری و شاخص مخروطی خاک دارند. همچنین اثر روش خاکورزی بر سرعت نفوذ آب در خاک معنیدار شد. اثر روش کوددهی بر عملکرد ذرت در سطح احتمال 1% معنیدار شد. جایگذاری نواری کود به هنگام کاشت با میانگین عملکرد دانه، 10862 کیلوگرم در هکتار نسبت به پخش سطحی کود با میانگین عملکرد دانه، 9965 کیلوگرم در هکتار برتری داشت. اگرچه تأث یر روشهای با میانگین عملکرد دانه، 10913 کیلوگرم در هکتار نسبت به دو تیمار T مختلف خاکورزی بر عملکرد دانه ذرت معنیدار نشد اما تیمار 2 با میانگین عملکرد دانه، 10222 کیلوگرم در هکتار) برتری داشت. T با میانگین عملکرد دانه، 10106 کیلوگرم در هکتار و 3 T دیگر (