هنگام سخن گفتن از دوران هم روزگار می توان از واژگانی چون جامعه نمایشی و سرمایه داری شناختی بهره گرفت چه با پیدایش و گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات، به ویژه در دو دهه اخیر، انسان هم روزگار با حجم انبوهی از داده ها و اموال غیرمادی روبروست. تردیدی نیست که در حوزه محصولات فرهنگی، به ویژه آفرینش ادبی، که در آن امکان برقرای تعادل میان آفرینش و دریافت شدنی نیست، اهمیت انگاره های بنیادینی چون دریافت و توجه بیش از پیش آشکار می شود. به نظر می رسد که برخلاف طرفداران عزلت گزین رویکرد زیباشناختی به ادبیات که خاستگاه بحران و بی اعتباری معاصر ادبیات فرانسه است و در سده نوزدهم ریشه دارد، بسیاری از نویسندگان معاصر، به ویژه نویسندگان آثار پرفروش، به خوبی توانسته اند از توانایی های رسانه های دیجیتال برای فروش نوشته هایشان بهره ببرند. این جستار می کوشد تا با تکیه بر اندیشه های ایو سیتون در حوزه محیط شناسی توجه و ناتالی هنیک در عرصه جامعه شناسی نمایانی، تاثیر رسانه را در شهرت نویسنده و موفقیت آثار ادبی معاصر بررسی کند. این مطالعه نشان خواهد داد که چگونه از یک سو می توان با جلب توجه و کسب نمایانی و شهرت به ارزش آفرینی دست زد و چگونه از سوی دیگر به دامنه یک اثر ادبی گستردگی بخشید و آن را از متن محوری رها کرد.
