امیل بنونیست، زبان شناس فرانسوی، در دهه 60 میلادی، برخلاف زبان شناسی ساختارگرای سوسوری که تنها به مطالعه بعد اجتماعی زبان و ساز و کاز آن می پرداخت، به بررسی بعد فردی زبان پرداخت. بر این اساس، او به کشف و بررسی اجزاء ثابت تبدیل لانگ به پارول (من، اینجا و هم اکنون)، یا همان فرایند گفته پردازی پرداخت که فرایندی است کاملا منحصر بفرد و یگانه. به باور جریان گفته پردازی، برابری تنها میان من و تو به عنوان گفته پیداز و گفته شنو برقرار می شود و هر کنشی که منجر به تولید گفته می شود هم زمان تلاشی است برای تعیین جایگاه اجتماعی دو کنشگر حاضر در فرایند گفته پردازی. این سخنرانی نشان می دهد چگونه گفته پرداز با محاسبات پیچیده روانی و اجتماعی به انتخاب ضمایر دست می زند و چگونه استفاده از ضمایر نشان دهنده جایگاه اجتماعی گفته پرداز است.
