ارائه یک الگوی کشت متناسب با شرایط منطقه که سبب کاهش آلودگی منابع آب و خاک شود، یکی از مهمترین راهکارهای مدیریتی است. هدف از این مطالعه ترکیب همزمان اطالعات خاک، اقلیم، محصوالت زراعی و تعیین پتانسیل آسیبپذیری و آلودگی آّبخوان بود که بر اساس آن، مناطق مستعد کشت )کشت غالب گندم و یونجه( مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی اثر کیفیت آبخوان بر الگوی کشت، از نرمافزار 10.3 ArcGIS استفاده شد. عوامل اقلیمی، پارامترهای مربوط به خاک و ویژگیهای توپوگرافی به عنوان پارامترهای مؤثر انتخاب شدند. مقدار نیترات در 46 چاه دشت شهرکرد جمع آوری و نقشه غلظت نیترات به دست آمد و با نقشه آسیبپذیری تلفیق شده و حریم کیفی آبخوان بررسی شد. از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP (برای وزندهی استفاده شد و در نهایت، الیهها با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار (WLC (تلفیق شدند. نتایج نشان داد مناطق بدون خطر آلودگی و با پتانسیل آلودگی خیلی کم 11 و 51 درصد بود، مناطق با ریسک خطر آلودگی کم و کم تا متوسط به ترتیب با مساحتهای حدود 3 و 4 درصد بود. حدود 25 درصد از مساحت آبخوان در بازه آلودگی زیاد نیترات قرار دارند. در آبخوان دشت شهرکرد آلودگی بسیار زیاد )بیشتر از 75 میلیگرم بر لیتر( برآورد نشده است. بر اساس نتایج این تحقیق از نظر حریم کیفی آبخوان قسمت عم ده آبخوان حدود 41 درصد، در محدوده بی خطر قرار دارد. 33 درصد در گروه کم خطر و 25 درصد هم در بازه خطرناک حریمبندی شد. در دشت شهرکرد در حال حاضر 4989 هکتار سطح زیر کشت گندم آبی میباشد که بر اساس نتایج، تا حدود 22600 هکتار قابل افزایش است. سطح زیر کشت فعلی یونجه 3806 هکتار مشاهده شده است که با توجه به نتایج، تا 28198 هکتار پتانسیل افزایش سطح زیر کشت را دارد .
