از آنجا که عوامل تاثیرگذار برمیزان عملکرد محصولات از جمله طراحی سازه ها، عوامل مدیریتی ، شرایط آب و هوایی و مسائل اقتصادی – اجتماعی بسیار زیاد می باشند ، روش مقایسه عملکرد شبکه های مختلف آبیاری با مشکل مواجه شده است. در حال حاضر تنها شاخص راندمان های آبیاری برای ارزیابی شبکه ها بکار می روند و تاثیر سایر پارامترها به شکل اعداد و ارقام نشان داده نمی شود . در این پژوهش تعدادی شاخص که توسط سازمان بین المللی مدیریت منابع آب ( IWMI ) ارائه شده اند، در دشت قزوین مورد بررسی قرار می گیرد. این شاخص ها نیاز به داده هایی دارند که به طور کلی در دسترس هستند و به راحتی تحلیل می شوند. به طور کلی این شاخص ها نتایج عملکرد حاصل از کشت آبی را به نهاده-های اصلی (آب، خاک و هزینه) مرتبط می سازند. به این ترتیب، مقایسه عملکرد شبکه های آبیاری بین مناطق مختلف یک کشور و حتی در سطح جهانی با سازه های متفاوت، انواع روش های مدیریتی را امکان پذیر می-نمایند. در این راستا، پارامتری با عنوان ارزش استاندارد ناخالص محصول (SGVP) تعریف شده است تا با استفاده از آن بتوان عملکرد سیستم های مختلف را بدون توجه به مکان و نوع گیاه کشت شده مقایسه نمود. در این شاخص میزان تولید نهایی همه محصولات بر اساس یک محصول، معادل گردیده و با سایر نهاده های تولید از جمله آب یا زمین مقایسه می شود تا در نهایت بتوان روند عملکرد بلندمدت شبکه را شناسایی و میزان پیشرفت را اندازه گیری کرد. دشت قزوین از قطب های کشاورزی است که ظرفیت بالایی در تولید برخوردار می باشد. اراضی زراعی 30 هزار کشاورز با مساحت خالص 60 هزار هکتار و مساحت ناخالص 80 هزار هکتار از شبکه آبیاری دشت قزوین مشروب می شود. سازمان جهاد کشاورزی استان برای اراضی شبکه، الگوی کشت صادر نموده است ( حدود 43 هزار هکتار) و کشاورزان موظف به رعایت آن می باشند. اما مساحت زیرکشت در شبکه در نقشه کاربری/پوشش اراضی، حدود 64 هزار هکتار برآورد شده است.
